Spareribs zijn gemaakt van varkens-of rundvlees. Er is vlees rondom de ribben te vinden, soms is het uiteinde van een bot scherp en kan het zelfs gebruikt worden als de opener van de rest van de ribben. In Zuid-Amerika worden spareribs besteld als er festiviteiten zijn. In Noord-Amerika bereiden ze spare-ribs op drie manieren. Dit is gelijk aan de soorten spareribs die we kennen: varkensvlees spareribs, St. Louis cut spare-ribs en rundvlees spare ribs. Varkensvlees spare-ribs zijn gesneden uit de borst, vlak boven het borstbeen. Bij de St. Louis cut spareribs wordt het borstbeen verwijderd en is de vorm van de ribben als gevolg vierkant. De spareribs van rundvlees zijn, dankzij stimuleringsmaatregelen, aangesneden van de buik. Als we deze spare-ribs nader bekijken worden ze regelmatig langer en daarnaast meer kronkelig gevonden dan die van varkensvlees. Spareribs bevatten diverse proteïnen en een heleboel calcium. Ze zijn waarschijnlijk niet op een boodschappenlijst van een dietiste te vinden, maar ze zijn toch aanzienlijk minder dikmakend dan ze voor komen. Spareribs eerlijk eten is meestal wel verheven tot het eten van grote hoeveelheden. Dit zorgt dan voor een overload aan calcium en eiwitten, en een overbelasting is dan natuurlijk nooit goed. In richtlijn bevat een bord spareribs twee tot drie ribben. Bijgerechten zijn optioneel, de saus wordt altijd geleverd maar is wel weggeborgen van de spareribs. Vergeet niet te vragen om servetten, omdat je stellig de marinade van je glimlach af moet vegen, anders verlies je je waardigheid na een tijdje.